Squashers zijn zeer competitief. Heel veel amateurspelers warmen een paar minuten op en spelen dan meteen een potje. Het gaat om winnen en verliezen. Zeker als je steeds met dezelfde partner speelt, is dat een eindig proces. De ene heeft wat meer talent, de ander is wat fanatieker en de derde leert wat sneller maar na een tijdje is er steeds sprake van dezelfde winnaar en dezelfde verliezer. De pret gaat eraf. De competitie wordt voorspelbaar en dat is het begin van het einde. De ‘churn’ (komers en gaanders) in squash is veel te groot. Hoe gaan we oplossen dat spelers van verschillend niveau er toch plezier in houden?

Clubavonden, toernooien, beginnerscompetities
Als je voldoende met anderen speelt, blijft de pret ook langer behouden. Elke partij is een avontuur. De hoop dat je de volgende keer wel wint, blijft nog een hele tijd behouden. Vaste partners kunnen op den duur dodelijk zijn. Elke vorm van afwisseling helpt. Hoe minder ervaren en goed, hoe belangrijker de afwisseling. Het is net het gewone leven. Natuurlijk moeten de betere spelers dan wel een beetje mee willen werken. Hieronder nog wat extra gereedschapjes daarvoor.

Competitieve training
Als je behalve potjes ook oefeningen ‘speelt’zijn er meer mogelijkheden om competitief te zijn. Oefeningen als boast/ drive, alles longline in en achter de servicebox, alles cross, jij alles naar achteren en ik alles naar voren, boast-drop-longline en dergelijke lenen zich prima voor competitie.
Je houdt dezelfde telling aan en iemand die minder snel beweegt kan winnen op techniek. Als je afwisselend forehand en backhand speelt kan de ander winnen op zijn sterke zijde. Enzovoort. De voorspelbaarheid van dezelfde winnaar wordt substantieel uitgesteld. En dat verlengt je squashleven aanzienlijk. Tot mijn verrassing vinden de traditionele potjes-amateurs dit wel leuk, hoewel ze een hekel hebben aan trainen. Competitief leren “on the go” is veel leuker dan traditioneel oefenen.

De inhoudeliike handicap
De zwakkere speler speelt over de hele baan. De betere kan “driekwarten”, “tweekwarten” of zelfs slechts een kwart van de baan gebruiken. Er ontstaat competitie en de betere speler moet zich inspannen, bewegen en al zijn of haar techniek benutten om te kunnen scoren. Voor de betere is dit een oefening in bewegen en voorbereiden van je slag. Voor de zwakkere een kans om te winnen. In China spelen ze zo’n soort spelletje dat ik nog niet kende. Voor beide spelers geldt dat de bal goed is als de tweede stuit achter de middellijn is. Daarmee verdwijnen de dropshots, maar de rest van het voormuurspel, bv. harde lagen ballen, blijft tellen. Voor spelers die niet meer zo snel naar de voormuur komen scheelt dat een hoop, sprak hij uit eigen ervaring.

De echte harndicap
Nigel Kirkland heeft wat nieuws bedacht. Waarom bestaat er voor squash geen handicap-systeem zoals bij golf. Nigel is natuurlijk een squashmaster. Als je onder de 35 bent heb je dat soort trucs niet nodig. Hij heeft een App ontwikkeld en die heet “Handicap Calculator Squash”. Die kun je downloaden. Op basis van een briljant algoritme bepaalt hij een eerlijke verhouding tussen twee spelers. Je voert leeftijd, gender en speelniveau (op 7 niveaus) in van de beide opponenten. De calculator zegt hoeveel punten de zwakkere speler voor krijgt bij de start en hoeveel punten de sterkere tegen. En de wedstrijd is weer spannend.

De kwaliteit van de App?
Natuurlijk ben ik het niet eens met het algoritme. Ik kan mijn overgewicht niet invoeren, en ook de mate van mijn artrose niet. En mijn goede vriend Louis kan de kwaliteit van zijn ogen niet invullen. Maar het idee onderschrijf ik van harte. Alles wat mij helpt om het spelletje weer competitief te maken is meegenomen. Ik kan zelf erg goed tegen mijn verlies. Vooral omdat ik er zoveel ervaring mee heb. Maar ik hoop dat alle squashers de App gaan downloaden. En dan natuurlijk met mij willen spelen. Ik zou best weer eens willen winnen.

Paul Turken
www.dewereldvolgenspaul.nl